Son Kimlik
(Dünyanın en güzel papatyasına, benim papatyama)
Oradasın ve varsın işte
Nereye baksam hissediyorum seni
Hayatın bütün renkleri yüzünde
İlk kez acı çekmeden özlüyorum seni...
Gerçeğin buzdan ülkesinde
Hayatta kalmaya hedefli
Yalanları bile özleyebilmiş bir yürek,
Öyle birikmişsinki içimde;
Artık senden başkasına verceğim enerjim,
Hayatla ve kendimle paylaşacağım bir benliğim kalmadı,
Geriye dönüp sığınacak bir kendim kalmadı..
Sen şimdi dalgınlığına kaç, mürekkep balığı gibi....
Kalbindeki o eski sevdaları bir gölge gibi kullan...
Çırpınan sevgini korumak için durmadan yüz değiştir...
Ama unutamazsın yüzünü...
Yüzün ki; senin rakibin...
Yüzün ki; kalbini hiç saklayamaz...
Yüzün ki; aşkına rakip...
Sen şimdi dalgınlığına kaç, mürekkep balığı gibi...
Ayrılı değil,
Özlemek değil,
En büyük acı;
Bu giderek büyüyen boşlukmuş...
En büyük dert;
Kimi özlediğini, kimi sevdiğini bilmemekmiş...
En büyük kayboluş;
Sevip sevip sonunda kimi sevdiğini bilmemekmiş...
İşte bu yüzden sevgili,
Sensizliğin karanlık kuyusuna,
Kendi ellerimle bırakıyorum kaderimi..
Ve madem yokluğumla daha mutlusun;
O halde yokluk, sevgili
Benim bu aşk için büründüğüm,
Son kimlik olsun....
(`Dil Bilimi` dersinde yazdığım bir şiir)
Ali Aydın
Ali Aydın şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.