Otobüs

Otobüsü gelmeyecek sevda duraklarına bekledim hep aşkı

Ve baharda bile çiçek açmayan söğüt dallarına
Bağladım yazmalı umutlarımı
Ağlarken mutlu oldum mutluyken hep ağladım
Kanadı kırık bir şahinin kanatlarındaydı sevdam
Yağmur yağmayan çöllerde yaşadım hasretliğini yağmurların
Bir sevdim, bir vazgeçtim böyleydi işte yaşantım
Ama hiç sevilmemiştim böyle güzel, böyle çılgın, böyle deliler gibi
Artık son biletimi almıştım son tren için
İstasyonlar soğuk ve acımasız,
Bir hasret türküsünü söylüyorlardı
Bense elime bir bavul dahi almamıştım
Kahretsin bir biletim vardı bir de sigaram
Birde gönlümde vazgeçmek zorunda olduğum
O gecikmiş, başka baharlara ertelenmiş sevdam
Ve acı bir çığlık yükseliyordu bir istasyondan
Bir kalbimden, bir kalbinden
Göklere uzanıveriyordu hasretli türküler
Sen bana yanmıştın ben de sana
Ama izin vermiyordu bu yıkılası engeller
Ben biletimi otobüsü gelmeyen sevda duraklarına almıştım
Ben umutlarımı baharda bile çiçek açmayan söğüt dallarına asmıştım
Ben sana yanmıştım ölümde bana,
Ve son tren...
Bıkmaksızın beklemiştim sevda duraklarında
Bıkmaksızın bakmıştım
Delicesine o uzayan yollara
Ne de acımasızdı gelmemişti...
Oysa bu son tren nede mutluydu,
Beni götürmekten,
İlk bilet sevdayaydı
Son biletse ölüme...

ben umutlarımı bir şahinin kanatlarında uçurdum
sonsuza
ve ben sevdamı bir şahinin yüreğine bıraktım
acımasızca...