Artık Yetsin Be
Bu gün,
Takvimlerden bir yaprak daha düşerken,
Yani geçip giderken bir gün daha,
Sensiz, sessiz ve hüzünlü ; işte `son` da geldi.
`Son` demiş sevgili,
Son olsun, son bulsun.
Bitsin demiş, varolan her şey,
Hatta belki var olabilecekler için de.
Ah gönlüm, deli gönlüm !
Vazgeç desem, vazgeçermisin.
Sen isterken, vazgeçmişmiydin.
Gerçek miydi ayrılık isteklerin, vedaların.
Yüreğim, içli duygularım !
Bitirmeyi, ayrılığı bile beceremeyen zavallı sen,
Şimdi ne çok pişmansın değil mi,
Sen de yan şimdi,bekle ki yazsın sana.
Sen de yan şimdi,
Ve düşün; ne kolaydı yazmak o karanlık yazıları.
Yan şimdi;
Bekle ki yazsın sana, gözün yollarda kalsın.
Nasılda bekliyorsun şimdi.
Her bakışta binbir umut, ah bir ışık : bekliyorsun.
Ya hiç yazmazsa, ya bir daha bakmazsa yüzüne,
Düşün dur geceler boyu, düşün dur.
Şimdi desen ki;
BEN CEZAMI ÇEKTİM, ARTIK YETER !
İlahi adalet çalacak mı kapını sanırsın.
`Yazmadan düşünecektin` demeyecek mi sana?
Haydi düş yola, uzun umutsuz yollara,
Elif gibi uzayan, ince uzak yollara,
ARTIK YETER feryatların duyuldu işte,
Şimdi bekleme sırası bırakıldı sana.
Bülent Şen
Bülent Şen şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.