SEN
Sensiz geçen günlerime bir yenisi daha eklendi
Güneş sensiz doğuyor ve sensiz batıyor
Bugün otuz sekizinci gün
SENSİZİM...
Bilmiyorlar seni ne kadar özlediğimi
Seni her görüşümde içimin titrediğini
Sana bakmaya kıyamadığımı
O gün ne kadar cesurdun!!
Korkmadan gözlerimin içine bakabildin
Ve...
Bana korkmadan dokunup,
Dudaklarıma küçük bir buse bile kondurdun.
Neydi o gece seni bu kadar cesur kılan?
Ben bir düşteyim sandım.
Birileri gelip beni uyandırmasın diye dua ettim
Biliyor musun?
O akşam başlamadan önce gökte yeni ay bana gülümsüyordu,
Her yeni ayda yaptığım gibi dualar okudum
Ve dileklerimde hep sen vardın,
Hep ikimiz, aşkım...
Bir gece öncede kandildi
O gecede dualarımda hep sen vardın...
Bilir misin yetimlerin duası kabul olurmuş.
Hiç senin için bu kadar dua eden biri oldu mu?
Seni bu kadar düşünen
Ve sıcacık yüreğinde kocaman bir yer açan...
İnan o gece bir rüya idiyse bırakın
Hiç uyanmayayım.
Gerçekse...
Ben bunu yaşadım mı?
Artık rüyalar mı gerçek, gerçekler mi rüya
Herkes seni unutmamı,
Hayatımdan çıkarmamı söylüyor
Neden?
Bana acı verdiğin, kırdığın için mi?!
Acılar,kırılmalar, üzüntüler, gözyaşları
Gülümsemeler, sevgiler, aşk, kahkahalar ve
Sevgi sözcükleri
İşte
Bunların hepsi biz insanlar için
Ben bunları yaşadığım, yaşayabildiğim için
Mutluyum, insanım...
Ya yaşayamadıklarımız,
Söyleyemediklerimiz, anlatamadıklarımız...
Neden?
Neden insanlarla ve duygularımızla bu kavgamız
Sevgimizi, sevdalarımızı dilediğimiz gibi yaşayamıyoruz.
Mutlaka kefenin bir tarafı ağır bir tarafı hafif mi olmak zorunda
Denge nerede?
Tüm dengeleri alt-üst etmek
Dengesizliğin dengesini kurmak istiyorum
Bir kuş çırpınıyor yüreğimde
Papatyalarım bir bir soluyor
Çocuk yüreğim işte o
O her şeye rağmen çırpınıyor
Belki de son çırpınışları olduğunu bilmeden
Neden kanatlarımı koparmak istiyorlar?
Neden içimde açan papatyalarımı solduruyorlar?
Yetmez mi bu kadar çirkinlik
Yetmedi mi??
Beni demi aranıza katmak istiyorsunuz
Direncim kalmadı artık
Kendimi sonsuz karanlığa bırakmak istiyorum
İstediğiniz bu mu??
Karanlıklara gömülmüş bir insan daha...
Hayır
Hayır
İçimdeki o tanımlayamadığım şey bana
?Yapma? diyor.
?Sen onlardan biri olma, bırakma kendini?
O şeyi bazen tanımlayıp, görebiliyorum
Bebeğin masum yüzünde,
Bir çiçeği dalında açmış,
Bir kuşu masmavi gökyüzünde,
Gökyüzündeki pamuk bulutlarda,
Bana göz kırpan binlerce yıldızda,
Her yüzünü, saklamadan gösteren ay da,
Damla damla düşen yağmurda,
İki sevgilinin birbirine bakışında,
Sevgi dokunuşlarında,
İçten bir öpücükte,
Sımsıcak sarılmada...
İşte bunlar evet tüm bunlar
Bunlar bana ?Yapma? diyor
Sen yinede öyle kal
Sevdiğine sevdiğini söylemekten hiç vazgeçme
Sımsıkı sarıl
Hissettiğin gibi yaşa ve
Sana engel olmalarına izin verme
Sanırım,
Hayır
Biliyorum...
Tüm bunlar etrafımda olduğu sürece
Vazgeçmeyeceğim
Yaşamaktan,
Sevmekten,
Aşık olmaktan,
Doyasıya ve özgürce,
BEN OLMAKTAN...
Ben evet ben buradayım
Ya sen BEBEĞİM...
(İzmir, 03 Ekim 2000)
Şeniz Akçay
Şeniz Akçay şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.