Öfke
Aman tanrım bu ne acı,dayanılmaz
Sancılı,sanki doguruyorum.
Yoksa dogmadan öldürüyormuyum
Ölmesini istemiyorum bu cocugun
Çok çekti,çok bekledi,endişelendi
Sevgiyle tekmeledi,korkuyla örselendi.
Adam bir kez bogmayı denedi
Çocuk direndi,kadın direndi ama
Hayır kadın direnmedi,çocuk direndi
Adam kadını sevdi,
Yaşamaya çalışan çocuğun direncini de
Kadın çok acı çekmişti besbelli
Bir kez de o denedi,boğmayı çocuğu
Tasalı,endişeli
Boğamadılar inatla direnen çocuğu,ama
Boğdular istemeden birbirlerini,sevinçlerini
El oğuşturdu birileri,ben bilirim o sevgisizleri
Sevgi nedir bilmeyip,sanırlar sevgidir
Sinsice bencillikleri
Bütün bir yasamları mutsuzluktur
Ne bilirler sevgileri,sevgilileri
Ama sorma gitsin bir bilirler, bir bilirler
Ki,bilmedikleri aşkın sevginin incelikleri
Behey sizi gidi mutsuzluk abideleri
Korkak,zehirli engerekler
Sevgi yoksulu yüreksizleri
Siz her tomurcuklanan sevinci,insanca kederi
Mutsuz kimliginize bir saldırı sanır
Gömmeye çalışırsınız mezara ödemeden bedelini.
Yok yok artık üzülmeyin
Adamla kadın boğamadılar çocuğu ama
Boğdular birbirlerini,koydular
Çığlık çığlığa bir mezara
Ne yazık inatla,sabırla
Soğuk mezara,ama galiba
Güneş doğmadı mezara,hala zaman var
Sabaha......
29.08.1997/izmir
Mehmet Selim Tuncer
Mehmet Selim Tuncer şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.